Γιάννης Κυπαρισσιάδης (μετάφραση)

Η Αριστερά, όπως εννοείται στη Γαλλία και στην Ευρώπη, συμπεριλαμβάνει όλες τις πολιτικές ομάδες του «προοδευτικού τόξου», από τους σοσιαλδημοκράτες και τους οικολόγους έως την άκρα Αριστερά. Και αυτός ο πολιτικός χώρος έχει ηττηθεί –η νίκη της Αριστεράς στη Χιλή δεν αρκεί για να εξαλειφθεί το πρόβλημα. Την τελευταία εικοσαετία, ο καπιταλισμός έχει προκαλέσει αλλεπάλληλες κρίσεις, λαοθάλασσες έχουν απαιτήσει να «ξεκουμπιστούν» οι ηγέτες τους, χωρίς παρ’ όλα αυτά η νεοφιλελεύθερη τάξη πραγμάτων να κλονιστεί σοβαρά. Και εκείνη που σημειώνει πρόοδο είναι η ακροδεξιά. Τα σφάλματα και η αποκήρυξη των θέσεών της όταν η Αριστερά βρέθηκε στην εξουσία, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, εξηγούν γιατί δεν επωφελήθηκε καθόλου από τη γενικευμένη δυσαρέσκεια. Ωστόσο, πέρα από τον απολογισμό των αποτυχιών της, πόσες σοβαρές πιθανότητες έχει ακόμη να μετασχηματίσει την κοινωνία, όταν το διαζύγιό της με τις λαϊκές τάξεις έχει πλέον ολοκληρωθεί σχεδόν παντού;