Η ισχνή, αλλά σημαντική επικράτηση του Τζο Μπάιντεν έρχεται σε μια αμερικανική πολιτική σκηνή όπου κυριαρχούν τα πάθη και τα έντονα συναισθήματα. Οι οπαδοί του Ντόναλντ Τραμπ απέδειξαν, με την πρόσφατη εισβολή τους στο Καπιτώλιο, ότι η τοξική κληρονομιά του μέντορά τους δεν θα σβήσει εύκολα.
Ένας αντίπαλος που τον έχει αποκηρύξει το κόμμα του, ευνοϊκή εξέλιξη των δημογραφικών ομάδων, σημαντικά οικονομικά μέσα: οι Δημοκρατικοί κρατούσαν στα χέρια τους όλα τα χαρτιά για να νικήσουν στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Και τελικά κατάφεραν να ηττηθούν, πέφτοντας θύματα της δικής τους καταστροφικής στρατηγικής.
Πρόσφατα άρθρα
Είναι άραγε πιθανό να καθοριστεί η πολιτική ζωή της Γαλλίας από μία καταιγίδα γεγονότων του αστυνομικού δελτίου, τα οποία θα συντηρήσουν τον πανικό για την ασφάλεια καθώς και από δραματικές εκκλήσεις να «υψωθεί τείχος» απέναντι σε μία ακροδεξιά που εκτοξεύεται χάρη σ’ αυτό το κλίμα φόβου;
Στο βιβλίο του «Του ανταποκριτή μας στην Ιερουσαλήμ. Η δημοσιογραφία ως ταυτότητα», ο Σαρλ Εντερλέν, επί πολλά χρόνια ανταποκριτής του γαλλικού τηλεοπτικού σταθμού France 2 στο Ισραήλ, μεταξύ άλλων εξετάζει και την άνοδο του Λικούντ.
Έχουμε την τάση να ορίζουμε το Διαδίκτυο ως μέσο απόλυτης ελευθερίας επειδή, επιτέλους, επιτρέπει σε οποιοδήποτε άτομο -στο μέτρο, βεβαίως, που ανήκει σε κάποια από τις προνομιούχους πληθυσμιακές κατηγορίες του πλούσιου κόσμου- να λαμβάνει πληροφορίες αντίστοιχες των προτιμήσεών του, αλλά και να διαχέει, με τη σειρά του, προς κάθε σημείο του πλανήτη, ειδήσεις και, κυρίως, προσωπικά σχόλια.
Μπορεί ο Τζο Μπάιντεν τον τελευταίο καιρό να μοιάζει περισσότερο πρόθυμος να συνομιλεί με τον Ρώσο ομόλογό του, όσο όμως κυβερνούσε ο Ντόναλντ Τραμπ, μια σειρά εμφανών fake news που προωθούσαν έγκριτα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης βοήθησαν στην κορύφωση της αντι-ρωσικής ρητορικής των Δημοκρατικών (καθώς θεωρούσαν τον Τραμπ ενδοτικό απέναντι στον Πούτιν), αλλά και στη δημιουργία ενός ακόμη «εσωτερικού εχθρού».
Μέχρι τις αρχές Απριλίου, ο παγκόσμιος Τύπος χαιρέτιζε το κατόρθωμα του Ινδού πρωθυπουργού και της «διπλωματίας του εμβολίου» του, ικανής να εναντιωθεί στην Κίνα. Σήμερα, η πανδημία προκαλεί εκατόμβες θυμάτων, καθώς από τη χώρα λείπουν εμβόλια, φάρμακα και οξυγόνο. Και, για πρώτη φορά από το 2014, ο Ναρέντρα Μόντι χάνει ένα μέρος της επιρροής του.
Ημερολόγιο
Social
