Όσο η εισβολή στην Ουκρανία χρησιμοποιείται ως διαρκής δικαιολογία για κάθε καινούργια δυσκολία της καθημερινότητας των μισθωτών, η ευημερία των κεφαλαιούχων αυξάνεται.
Μετά την απώλεια της πλειοψηφίας στις βουλευτικές εκλογές, ο Εμμανουέλ Μακρόν προσπαθεί να πείσει ότι η αντιπροσωπευτικότερη Εθνοσυνέλευση που εκλέχθηκε αποτελεί πρόβλημα γιατί τον εμποδίζει να κυβερνήσει. Όμως στην πραγματικότητα το μόνο πρόβλημα είναι η άνοδος της ακροδεξιάς.
Οι ΗΠΑ, πολλαπλά ωφελημένες από τον πόλεμο στην Ουκρανία, επιχαίρουν για την όξυνση της σύγκρουσης. Και, μέχρι στιγμής, στη Γηραιά Ήπειρο οι διπλωματικές παρεμβάσεις φαίνεται να μπαίνουν σε δεύτερο πλάνο, πίσω από την πλήρη συστράτευση με τον αμερικανικό πολεμικό ενθουσιασμό.
Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών διεξάγεται σήμερα υπό τη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία. Είναι η αφορμή για τον Serge Halimi να κάνει μια ψύχραιμη ανάλυση των πραγματικών γεωπολιτικών διακυβευμάτων μετά τη ρωσική εισβολή. Διότι ο προεκλογικός διάλογος στράφηκε αποκλειστικά στην ανάλυση του πολέμου, με οποιαδήποτε αιχμή απέναντι στο ΝΑΤΟ να χαρακτηρίζεται προπαγάνδα του Κρεμλίνου –ευνοώντας τον υποψήφιο Μακρόν, καθώς πολύ λίγη συζήτηση έγινε για τον μάλλον αυταρχικό απολογισμό της πρώτης θητείας του.
Η ψηφιοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών, η οποία επιταχύνθηκε εξαιτίας της υγειονομικής κρίσης, αποκόπτει τον πολίτη από τη φυσική του επαφή μαζί τους. Αποτέλεσμα: τα τμήματα του πληθυσμού που δεν έχουν την δυνατότητα να ενσωματωθούν στην ψηφιακή μετάβαση να μένουν αποκλεισμένα.
Ο διευθυντής της «Le Monde diplomatique» προτείνει μια διαφορετική ανάγνωση της σπουδής των ΗΠΑ να ανακατευτούν στην υπόθεση της Ουκρανίας. Τα μεγάλα λόγια για τη δημοκρατία σε κίνδυνο, μια στρατιωτική κλιμάκωση και ένας παχυλός προϋπολογισμός για το Πεντάγωνο είναι η καλύτερη στρατηγική συσπείρωσης Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών.
Χωρίς αμφιβολία το Μινσκ χρησιμοποίησε τους μετανάστες για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με τις Βρυξέλλες την ώρα που ο Ρώσος πρόεδρος σφύριζε αδιάφορα. Όμως δεν υπάρχει καμία συνωμοσία εναντίον της Δύσης όπως την φαντάζονται κάποιοι αναλυτές. Είναι η ίδια η πολιτική της Ε.Ε. που της γυρνάει μπούμερανγκ.
Η Αθήνα έκανε νωρίτερα το χριστουγεννιάτικο δώρο στα στρατεύματα της: είκοσι τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη Rafale και τρεις υπερσύγχρονες φρεγάτες, ενώ περιμένουν ακόμα ελικόπτερα F-35 και Sikorsky, για να μην αναφέρουμε τους δρόνους, τις τορπίλες και τους πυραύλους.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ποτέ δεν μένουν για πολύ ταπεινωμένες. Έναν μήνα μετά την ήττα τους στο Αφγανιστάν, η αυτοκρατορική τάξη αποκαταστάθηκε. Το μαρτυρά το ράπισμα που δέχτηκε το Παρίσι από την Ουάσιγκτον.
Το φιάσκο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν θα πρέπει να οδηγήσει τη Δύση σε επανεκτίμηση των πρακτικών της. Κάτι τέτοιο όμως δεν μοιάζει ορατό στο άμεσο μέλλον.
Πρόσφατα άρθρα
Απέχοντας παρασάγγας από την κοινότοπη εικόνα του δημοσίου υπαλλήλου που ζει μακριά από τις αντιξοότητες της ζωής, οι ανώτεροι υπάλληλοι του ιαπωνικού κράτους εργάζονται κάτω από εξαντλητικές συνθήκες εργασίας, πραγματοποιώντας έως και τριακόσιες ώρες υπερωριών ανά μήνα. Οι εργατικοί νόμοι της χώρας –ήδη ελάχιστα προστατευτικοί– δεν έχουν εφαρμογή στην ιδιαίτερη αυτή ομάδα εργαζομένων. Όλο και περισσότεροι εγκαταλείπουν τις θέσεις τους στα υπουργεία, προκαλώντας μια πρωτοφανή κρίση.
Όσο η εισβολή στην Ουκρανία χρησιμοποιείται ως διαρκής δικαιολογία για κάθε καινούργια δυσκολία της καθημερινότητας των μισθωτών, η ευημερία των κεφαλαιούχων αυξάνεται.
Η κατασκευή ενός τείχους ή ενός φράχτη για την προστασία των συνόρων είναι πλέον ένα συνηθισμένο φαινόμενο σε ολόκληρο τον κόσμο. Η πρακτική έχει εξαπλωθεί και στην αφρικανική ήπειρο, με στόχο την παρεμπόδιση των μεταναστευτικών ροών. Με διακριτικότητα, από το Μαρόκο και την Αλγερία έως τον Νίγηρα, οι κυβερνήσεις υψώνουν τείχη από άμμο, φυλασσόμενα από πλήθος αστυνομικών και στρατιωτών και επιτηρούμενα από κάμερες.
Μετά την απώλεια της πλειοψηφίας στις βουλευτικές εκλογές, ο Εμμανουέλ Μακρόν προσπαθεί να πείσει ότι η αντιπροσωπευτικότερη Εθνοσυνέλευση που εκλέχθηκε αποτελεί πρόβλημα γιατί τον εμποδίζει να κυβερνήσει. Όμως στην πραγματικότητα το μόνο πρόβλημα είναι η άνοδος της ακροδεξιάς.
Πέπλο μυστηρίου καλύπτει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με τους κανόνες του να μοιάζουν να μεταβάλλονται ανάλογα με τις πολιτικές στοχεύσεις: δρακόντεια λιτότητα για κάποιους, γενναιοδωρία χωρίς όρια για άλλους. Ας επιχειρήσουμε μια κατάδυση στην καρδιά ενός παγκόσμιου θεσμού.
Ημερολόγιο
| Δε | Τρ | Τε | Πε | Πα | Σα | Κυ |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | ||||
Social
