Η απόφαση των Βρετανών να εγκαταλείψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση έρχεται πολύ αργά. Η αποχώρηση της χώρας θα μπορούσε να είναι ένα εξαιρετικό νέο για την Ένωση –και να υπενθυμίσει ότι δεν είναι φυλακή.
Κανείς δεν θα μπορούσε να ζηλέψει τη μοίρα της Νάταλι Ντωμιέ, προέδρου του Πανεπιστημίου Lumière Lyon-II, όταν, στις 8 του περασμένου Νοεμβρίου, χρειάστηκε να σχολιάσει την αυτοπυρπόληση ενός από τους φοιτητές της. Με την πράξη του αυτή ο Ανάς Κ.,
Από τότε που η είσοδος του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα άνοιξε το δρόμο σε μια διαρκή διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με δυσκολία μπορούμε να διακρίνουμε σε αυτήν μια εξωτερική πολιτική άξια του ονόματός της. Γιατί μερικές φορές το
Ο καύσωνας του Ιουλίου ήταν θεόσταλτος! Έκρυψε μια υπόθεση που είναι χαρακτηριστική των απορρυθμίσεων που συντελούνται, κι ας γίνονται σε δημοκρατικούς θεσμούς. Τυφλωμένοι από τον ιδρώτα τους, λίγοι Ευρωπαίοι παρατήρησαν ότι ο πολιτικός λόγος με τον οποίο τους τάιζαν, εδώ και τουλάχιστον τρία χρόνια, μόλις είχε καταρρεύσει.
Το περιβάλλον είναι ένα πρόβλημα βαθιά υποτιμημένο. (…) Μολύνουμε ακόμα και όταν αναπνέουμε. Δεν θα κλείσουμε τα εργοστάσια με το πρόσχημα ότι θέλουμε να εξαλείψουμε όλες τις αποθέσεις του μονοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Όταν το φιλελεύθερο στρατόπεδο προσπαθεί να ανακόψει την άνοδο της Αριστεράς, χρησιμοποιεί δοκιμασμένες στο παρελθόν συνταγές -όπως έναν ανύπαρκτο “αντισημιτισμό”.
«Το χειρότερο δεν έχει έρθει όσο ακόμα μπορούμε να λέμε: “Τούτο είναι το χειρότερο”». Αυτές τις ημέρες η γαλλική διπλωματία μάς κάνει να σκεφτόμαστε τον στίχο από τον Βασιλιά Ληρ.
Η Δύση καμαρώνει για την ιερότητα της ελευθερίας του Τύπου, η οποία μάλλον δεν ισχύει στην περίπτωση του εδώ και έξι χρόνια”κρατούμενου” Τζούλιαν Ασάνζ.
Το 2013, η άρνηση του Μπαράκ Ομπάμα να επιτεθεί στη Συρία είχε χαρακτηριστεί σχεδόν ενδοτική, επειδή δεν “έφτασε μέχρι το τέλος”. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι οι προληπτικοί πόλεμοι οδηγούν στην ειρήνη; Πριν από πέντε χρόνια, μια συγκεκριμένη ερμηνεία της ιστορίας
Πρόσφατα άρθρα
Μετά τη Σκωτία, τη Βόρεια Ιρλανδία και την Ουαλία, ο Βορράς της Αγγλίας είναι μάρτυρας, με τη σειρά του, ενός κινήματος υπέρ της ανεξαρτησίας. Εθνικιστικές εντάσεις, κοινοβουλευτικό χάος συνεπεία του Brexit, πλήρης αποτυχία στη μάχη ενάντια στην πανδημία: η καταιγίδα μοιάζει να παρασέρνει τα πάντα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στις 9 Ιανουαρίου 2021, έντεκα ημέρες πριν από το τέλος της θητείας του Ντόναλντ Τραμπ, και ενώ ακόμα κι ένα μέρος των πιστών του Ρεπουμπλικανών τον είχαν εγκαταλείψει, το Twitter αποφάσισε να κλείσει τον λογαριασμό του και το Facebook να τον αναστείλει.
Από τη στιγμή της γέννησής του κιόλας, τον Δεκέμβριο του 1920, το γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα διεκδίκησε μια ξεχωριστή θέση στο πολιτικό τοπίο της χώρας: εκείνη του μοναδικού λαϊκού σχηματισμού, στην ηγεσία του οποίου βρίσκονται άνθρωποι του λαού προκειμένου να εξυπηρετούν τα συμφέροντά του.
Σε δύο πολύ σημαντικά βιβλία «Η εφεύρεση του εβραϊκού λαού» (2008) και «Η εφεύρεση της Γης του Ισραήλ» (2012) ο Ισραηλινός ιστορικός Shlomo Sand προσπάθησε ν’ αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια και να καταρρίψει το μύθο.
Στην Παλαιστίνη, η επίσημη προσέγγιση μεταξύ Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, Μπαχρέιν, Σουδάν και Ισραήλ προκάλεσε χείμαρρο οξύτατων επικρίσεων, οι οποίες ανταποκρίνονται στο αίσθημα «εγκατάλειψης» που κυριαρχεί εδώ και αρκετά χρόνια.
Ημερολόγιο
Social
