Κατάπτυστοι κάποτε, οι καπιταλιστές γίνονται δεκτοί με ανοικτές αγκάλες στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Υπό την προϋπόθεση ότι θα σέβονται συγκεκριμένους όρους και ότι θα δηλώσουν υποταγή σε μια οργάνωση η οποία, πλέον, αριθμεί περισσότερα στελέχη επιχειρήσεων παρά εργάτες.
Η Κίνα, η χώρα με τους περισσότερους άντρες στον κόσμο (114 γεννήσεις αγοριών για κάθε 100 κορίτσια), δεν δίνει καμία σημασία στις φεμινιστικές διεκδικήσεις. Στα διακόσια μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, το ποσοστό των γυναικών είναι μικρότερο του 5%. Ο κοινωνικός εξοστρακισμός είναι ακόμη πιο έντονος στο σύμπαν της stand-up κωμωδίας, όπως μαρτυρά η περίπτωση της κωμικού Γιανγκ Λι.
Οι παράλληλες εικόνες πολιτών να αγκιστρώνονται στα αμερικανικά αεροπλάνα για να εγκαταλείψουν την Καμπούλ και των Ταλιμπάν να εγκαθίστανται στο προεδρικό γραφείο θα μείνουν ως σύμβολα ενός πολέμου που ήταν αδύνατον να κερδηθεί. Το ανθρωπιστικό, οικονομικό και δημοκρατικό αποτέλεσμα δεν χωρά συζήτηση.
Βρισκόμαστε στο 1999. Οι επιθέσεις στους δίδυμους πύργους και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι ακόμα μακριά. Όμως οι ΗΠΑ μετά τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα σε δύο πρεσβείες τους στην Αφρική έχουν ήδη στρέψει τα μάτια -και τους πυραύλους τους- προς το Αφγανιστάν.
Ταραχές ξέσπασαν στη Βόρεια Ιρλανδία την άνοιξη του 2021, κυρίως στις συνοικίες των αφοσιωμένων στο Λονδίνο ενωτικών. Μετά την ψήφο υπέρ του Brexit το 2016, το βορειοϊρλανδικό έθνος βρίσκεται στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων με τις Βρυξέλλες.
Στο βιβλίο του «Του ανταποκριτή μας στην Ιερουσαλήμ. Η δημοσιογραφία ως ταυτότητα», ο Σαρλ Εντερλέν, επί πολλά χρόνια ανταποκριτής του γαλλικού τηλεοπτικού σταθμού France 2 στο Ισραήλ, μεταξύ άλλων εξετάζει και την άνοδο του Λικούντ.
Μπορεί ο Τζο Μπάιντεν τον τελευταίο καιρό να μοιάζει περισσότερο πρόθυμος να συνομιλεί με τον Ρώσο ομόλογό του, όσο όμως κυβερνούσε ο Ντόναλντ Τραμπ, μια σειρά εμφανών fake news που προωθούσαν έγκριτα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης βοήθησαν στην κορύφωση της αντι-ρωσικής ρητορικής των Δημοκρατικών (καθώς θεωρούσαν τον Τραμπ ενδοτικό απέναντι στον Πούτιν), αλλά και στη δημιουργία ενός ακόμη «εσωτερικού εχθρού».
Μέχρι τις αρχές Απριλίου, ο παγκόσμιος Τύπος χαιρέτιζε το κατόρθωμα του Ινδού πρωθυπουργού και της «διπλωματίας του εμβολίου» του, ικανής να εναντιωθεί στην Κίνα. Σήμερα, η πανδημία προκαλεί εκατόμβες θυμάτων, καθώς από τη χώρα λείπουν εμβόλια, φάρμακα και οξυγόνο. Και, για πρώτη φορά από το 2014, ο Ναρέντρα Μόντι χάνει ένα μέρος της επιρροής του.
Σταρ του Χόλιγουντ, δημοσιογράφοι, πολιτικοί ηγέτες: όλος ο κόσμος επιθυμούσε τη δημιουργία σωματείου στην αποθήκη της Amazon στο Μπέσεμερ της Αλαμπάμα. Όλος ο κόσμος… εκτός από τους εργαζόμενους εκεί, που καταψήφισαν μαζικά την πρόταση. Άραγε οι πιέσεις που ασκήθηκαν από τη επιχείρηση κατά τη διάρκεια της εκστρατείας αρκούν για να εξηγηθεί το αποτέλεσμα;
Μετά το 2011, πολλοί Άραβες κατέφυγαν στην Τουρκία. Συνήθως αντιτιθέμενοι στα καθεστώτα των χωρών τους, απολαμβάνουν εκεί μια σχετική πολιτική ελευθερία. Άλλοι προσελκύστηκαν από τις υποσχέσεις ενός οικονομικού μοντέλου που παραμένει από τα πλέον αποτελεσματικά στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Πρόσφατα άρθρα
Η Κίνα, η χώρα με τους περισσότερους άντρες στον κόσμο (114 γεννήσεις αγοριών για κάθε 100 κορίτσια), δεν δίνει καμία σημασία στις φεμινιστικές διεκδικήσεις. Στα διακόσια μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, το ποσοστό των γυναικών είναι μικρότερο του 5%. Ο κοινωνικός εξοστρακισμός είναι ακόμη πιο έντονος στο σύμπαν της stand-up κωμωδίας, όπως μαρτυρά η περίπτωση της κωμικού Γιανγκ Λι.
Κατάπτυστοι κάποτε, οι καπιταλιστές γίνονται δεκτοί με ανοικτές αγκάλες στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Υπό την προϋπόθεση ότι θα σέβονται συγκεκριμένους όρους και ότι θα δηλώσουν υποταγή σε μια οργάνωση η οποία, πλέον, αριθμεί περισσότερα στελέχη επιχειρήσεων παρά εργάτες.
Βρισκόμαστε στο 1999. Οι επιθέσεις στους δίδυμους πύργους και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι ακόμα μακριά. Όμως οι ΗΠΑ μετά τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα σε δύο πρεσβείες τους στην Αφρική έχουν ήδη στρέψει τα μάτια -και τους πυραύλους τους- προς το Αφγανιστάν.
Οι παράλληλες εικόνες πολιτών να αγκιστρώνονται στα αμερικανικά αεροπλάνα για να εγκαταλείψουν την Καμπούλ και των Ταλιμπάν να εγκαθίστανται στο προεδρικό γραφείο θα μείνουν ως σύμβολα ενός πολέμου που ήταν αδύνατον να κερδηθεί. Το ανθρωπιστικό, οικονομικό και δημοκρατικό αποτέλεσμα δεν χωρά συζήτηση.
Το φιάσκο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν θα πρέπει να οδηγήσει τη Δύση σε επανεκτίμηση των πρακτικών της. Κάτι τέτοιο όμως δεν μοιάζει ορατό στο άμεσο μέλλον.
Ημερολόγιο
Social
