Καθώς άνοιξε ο δρόμος για την έκδοση του Τζούλιαν Ασάνζ στις ΗΠΑ, είναι αποκαλυπτική η σύγκριση της αντιμετώπισής του από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης σε σχέση με τον διάσημο Ρώσο αντιφρονούντα Αλεξέι Ναβάλνι.
Η έναρξη της προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας στη Γαλλία κυριαρχήθηκε από τη φρενήρη μιντιακή προβολή του αντιμουσουλμάνου δημοσιογράφου Ερίκ Ζεμούρ και από τον ιδεολογικό ακτιβισμό του υπερσυντηρητικού δισεκατομμυριούχου Βενσάν Μπολορέ. Σε τέτοιο βαθμό ώστε μια είδηση τόσο σημαντική όπως η ανακοίνωση της συγχώνευσης των κυριότερων ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών, του TF1 και του Μ6, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.
Με τα φώτα της δημοσιότητας στις παγκόσμιες διαπραγματεύσεις στη Γλασκώβη και σε όσα αποφάσισε (ή όχι) το COP26 που τελείωσε προχθές, παραβλέπουμε τις μάχες που κερδίζονται ή χάνονται σε τοπικό επίπεδο. Μια τέτοια μάχη αφορά και την απαγόρευση διαφήμισης για τα ρυπογόνα προϊόντα. Στην Γαλλία τα διαφημιστικά λόμπι ενώθηκαν με τους μεγάλους ομίλους μέσων ενημέρωσης, που φοβούνται την μείωση τον εσόδων τους, ώστε να αποφύγουν μια τέτοια εξέλιξη. Και το πέτυχαν.
Μπορεί ο Τζο Μπάιντεν τον τελευταίο καιρό να μοιάζει περισσότερο πρόθυμος να συνομιλεί με τον Ρώσο ομόλογό του, όσο όμως κυβερνούσε ο Ντόναλντ Τραμπ, μια σειρά εμφανών fake news που προωθούσαν έγκριτα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης βοήθησαν στην κορύφωση της αντι-ρωσικής ρητορικής των Δημοκρατικών (καθώς θεωρούσαν τον Τραμπ ενδοτικό απέναντι στον Πούτιν), αλλά και στη δημιουργία ενός ακόμη «εσωτερικού εχθρού».
Έχουμε την τάση να ορίζουμε το Διαδίκτυο ως μέσο απόλυτης ελευθερίας επειδή, επιτέλους, επιτρέπει σε οποιοδήποτε άτομο -στο μέτρο, βεβαίως, που ανήκει σε κάποια από τις προνομιούχους πληθυσμιακές κατηγορίες του πλούσιου κόσμου- να λαμβάνει πληροφορίες αντίστοιχες των προτιμήσεών του, αλλά και να διαχέει, με τη σειρά του, προς κάθε σημείο του πλανήτη, ειδήσεις και, κυρίως, προσωπικά σχόλια.
Ο Τζο Μπάιντεν, νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, εξέφρασε ευθύς εξαρχής τη βούλησή του να συμφιλιώσει μια διχασμένη χώρα, ερχόμενος ταυτόχρονα σε εντυπωσιακή ρήξη με την κληρονομιά του προκατόχου του. Η ταυτόχρονη επίτευξη και των δύο στόχων θα απαιτήσει περισσή λεπτότητα, καθώς Ρεπουμπλικaνοί και Δημοκρατικοί αλληλομισούνται και η παρανοϊκή πικρία των μεν ενισχύει τον πειρασμό των δε να επιβάλλουν πειθαρχία.
Τα μέσα ενημέρωσης είναι ένα θέμα σημαντικό για την «Le Monde diplomatique», άλλωστε όλοι οι διευθυντές της είχαν τη μελέτη του Τύπου, το ρόλο του, το γίγνεσθαι στο χώρο του, το μέλλον του, ως κεντρικούς άξονες του προβληματισμού τους.
Μέσα σε δύο αιώνες, η οικονομία της αγοράς δημιούργησε έναν νέο τύπο ανθρώπου: τον καταναλωτή. Όμως, πώς ακριβώς η αυτάρκης οικογένεια του 18ου αιώνα, που κατείχε μονάχα μερικά χρηστικά αντικείμενα, μετατράπηκε σε νοικοκυριό-αποθήκη, όπου συσσωρεύονται χιλιάδες αντικείμενα;
Είναι πλέον κοινό μυστικό ότι εάν ο Μπέρνι Σάντερς δεν έχει ήδη αποσυρθεί από την κούρσα για το χρίσμα, θα το πράξει τις επόμενες μέρες. Άλλωστε έχει σταματήσει να συγκεντρώνει δωρεές για την προεκλογική του εκστρατεία κι έχει ρίξει όλες
Μέσα σε δεκαέξι ώρες, δεκαέξι άρθρα εχθρικά προς τον Μπέρνι Σάντερς! Η «Washington Post» θα δυσκολευτεί να ξεπεράσει την επίδοση που είχε σημειώσει πριν από τέσσερα χρόνια (1). Όμως, έκτοτε, ο υποψήφιος της αμερικανικής Αριστεράς δεν έκανε τίποτα προκειμένου να
Πρόσφατα άρθρα
Η γαλλική κουζίνα ήταν για πολύ καιρό διαχωρισμένη σε συντεχνίες: οι «τροφοδότες» πουλούσαν ραγού, οι πανδοχείς κρασί, οι ψήστες κρέας… Ύστερα, στα μέσα του 18ου αιώνα, εμφανίστηκε το restaurant –και καθιερώθηκε αμέσως μετά την Επανάσταση. Μια πολύ ενδιαφέρουσα κοινωνικο-πολιτιστική ματιά σε ένα γαλλικό φαινόμενο, που συμπληρώνει το πρόσφατο άρθρο μας «Κοινωνιολογία της υψηλής γαστρονομίας: Η συνταγή για να γίνεις μεγάλος σεφ» (1).
Οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες διαβεβαίωναν κατηγορηματικά ότι ο ανταγωνισμός θα οδηγούσε στη μείωση των τιμών του φυσικού αερίου και του ηλεκτρισμού, προς όφελος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Όμως, από τη δεκαετία του 2000 έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Κι αν η χαοτική οικονομική ανάκαμψη μετά την αναστάτωση της πανδημίας πυροδότησε την τρέχουσα έκρηξη των τιμών, η απορρύθμιση προκαλεί μια πολύ πιο ανησυχητική δομική αύξηση των τιμών. Χαρακτηριστική είναι η ανάλυση του παραδείγματος της Γαλλίας, η οποία στις βασικές της γραμμές ισχύει για όλη την Ε.Ε. –και βεβαίως για την Ελλάδα.
Με τη νομιμοποίηση του γάμου για τα ζευγάρια του ιδίου φύλου, η Ταϊβάν θα μπορούσε να αναδειχτεί ως μια από τις πιο φιλελεύθερες χώρες της Ασίας.
Σε ποιον αγώνα πρέπει να στρατευθούμε όταν δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα ταυτόχρονα; Καταρχάς, αναγνωρίζοντας ότι, παρ’ όλη τη διαφορετική περίμετρο των αγώνων ενάντια στις ποικίλες μορφές κυριαρχίας, είναι όλοι ισότιμοι. Στη συνέχεια, προτείνοντας ο απόλυτος διαχωρισμός αναμεταξύ τους να δώσει τη θέση του στη σχετική αυτονομία και στο αμοιβαίο ενδιαφέρον. Τέλος, αρνούμενοι το ενδεχόμενο ένας από αυτούς τους αγώνες να βλάπτει τους υπόλοιπους. Από τη στιγμή που θα τεθούν αυτές οι αρχές, τα πάντα μπορούν να ξεκινήσουν…
Με πρωτοβουλία της ουγγρικής κυβέρνησης, ιδιωτικά ιδρύματα πήραν τον έλεγχο της πλειονότητας των πανεπιστημίων και μιας δημόσιας περιουσίας αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Με αυτή τη νέου τύπου γιγαντιαία ιδιωτικοποίηση, ο πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν αποψιλώνει το κράτος προς όφελος των ανθρώπων του περιβάλλοντός του, ενώ ταυτόχρονα θεμελιώνει την επιρροή του στους πολιτιστικούς και πανεπιστημιακούς θεσμούς της χώρας.
Ημερολόγιο
Social
