Η σκληρή καταστολή κάθε αντιπολεμικής φωνής, τόσο στην κοινωνία όσο και στα μέσα ενημέρωσης, ήταν ένα από τα πρώτα μελήματα της ρωσικής εξουσίας μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Καθώς άνοιξε ο δρόμος για την έκδοση του Τζούλιαν Ασάνζ στις ΗΠΑ, είναι αποκαλυπτική η σύγκριση της αντιμετώπισής του από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης σε σχέση με τον διάσημο Ρώσο αντιφρονούντα Αλεξέι Ναβάλνι.
Η έναρξη της προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας στη Γαλλία κυριαρχήθηκε από τη φρενήρη μιντιακή προβολή του αντιμουσουλμάνου δημοσιογράφου Ερίκ Ζεμούρ και από τον ιδεολογικό ακτιβισμό του υπερσυντηρητικού δισεκατομμυριούχου Βενσάν Μπολορέ. Σε τέτοιο βαθμό ώστε μια είδηση τόσο σημαντική όπως η ανακοίνωση της συγχώνευσης των κυριότερων ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών, του TF1 και του Μ6, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.
Με τα φώτα της δημοσιότητας στις παγκόσμιες διαπραγματεύσεις στη Γλασκώβη και σε όσα αποφάσισε (ή όχι) το COP26 που τελείωσε προχθές, παραβλέπουμε τις μάχες που κερδίζονται ή χάνονται σε τοπικό επίπεδο. Μια τέτοια μάχη αφορά και την απαγόρευση διαφήμισης για τα ρυπογόνα προϊόντα. Στην Γαλλία τα διαφημιστικά λόμπι ενώθηκαν με τους μεγάλους ομίλους μέσων ενημέρωσης, που φοβούνται την μείωση τον εσόδων τους, ώστε να αποφύγουν μια τέτοια εξέλιξη. Και το πέτυχαν.
Μπορεί ο Τζο Μπάιντεν τον τελευταίο καιρό να μοιάζει περισσότερο πρόθυμος να συνομιλεί με τον Ρώσο ομόλογό του, όσο όμως κυβερνούσε ο Ντόναλντ Τραμπ, μια σειρά εμφανών fake news που προωθούσαν έγκριτα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης βοήθησαν στην κορύφωση της αντι-ρωσικής ρητορικής των Δημοκρατικών (καθώς θεωρούσαν τον Τραμπ ενδοτικό απέναντι στον Πούτιν), αλλά και στη δημιουργία ενός ακόμη «εσωτερικού εχθρού».
Έχουμε την τάση να ορίζουμε το Διαδίκτυο ως μέσο απόλυτης ελευθερίας επειδή, επιτέλους, επιτρέπει σε οποιοδήποτε άτομο -στο μέτρο, βεβαίως, που ανήκει σε κάποια από τις προνομιούχους πληθυσμιακές κατηγορίες του πλούσιου κόσμου- να λαμβάνει πληροφορίες αντίστοιχες των προτιμήσεών του, αλλά και να διαχέει, με τη σειρά του, προς κάθε σημείο του πλανήτη, ειδήσεις και, κυρίως, προσωπικά σχόλια.
Ο Τζο Μπάιντεν, νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, εξέφρασε ευθύς εξαρχής τη βούλησή του να συμφιλιώσει μια διχασμένη χώρα, ερχόμενος ταυτόχρονα σε εντυπωσιακή ρήξη με την κληρονομιά του προκατόχου του. Η ταυτόχρονη επίτευξη και των δύο στόχων θα απαιτήσει περισσή λεπτότητα, καθώς Ρεπουμπλικaνοί και Δημοκρατικοί αλληλομισούνται και η παρανοϊκή πικρία των μεν ενισχύει τον πειρασμό των δε να επιβάλλουν πειθαρχία.
Τα μέσα ενημέρωσης είναι ένα θέμα σημαντικό για την «Le Monde diplomatique», άλλωστε όλοι οι διευθυντές της είχαν τη μελέτη του Τύπου, το ρόλο του, το γίγνεσθαι στο χώρο του, το μέλλον του, ως κεντρικούς άξονες του προβληματισμού τους.
Μέσα σε δύο αιώνες, η οικονομία της αγοράς δημιούργησε έναν νέο τύπο ανθρώπου: τον καταναλωτή. Όμως, πώς ακριβώς η αυτάρκης οικογένεια του 18ου αιώνα, που κατείχε μονάχα μερικά χρηστικά αντικείμενα, μετατράπηκε σε νοικοκυριό-αποθήκη, όπου συσσωρεύονται χιλιάδες αντικείμενα;
Είναι πλέον κοινό μυστικό ότι εάν ο Μπέρνι Σάντερς δεν έχει ήδη αποσυρθεί από την κούρσα για το χρίσμα, θα το πράξει τις επόμενες μέρες. Άλλωστε έχει σταματήσει να συγκεντρώνει δωρεές για την προεκλογική του εκστρατεία κι έχει ρίξει όλες
Πρόσφατα άρθρα
Απέχοντας παρασάγγας από την κοινότοπη εικόνα του δημοσίου υπαλλήλου που ζει μακριά από τις αντιξοότητες της ζωής, οι ανώτεροι υπάλληλοι του ιαπωνικού κράτους εργάζονται κάτω από εξαντλητικές συνθήκες εργασίας, πραγματοποιώντας έως και τριακόσιες ώρες υπερωριών ανά μήνα. Οι εργατικοί νόμοι της χώρας –ήδη ελάχιστα προστατευτικοί– δεν έχουν εφαρμογή στην ιδιαίτερη αυτή ομάδα εργαζομένων. Όλο και περισσότεροι εγκαταλείπουν τις θέσεις τους στα υπουργεία, προκαλώντας μια πρωτοφανή κρίση.
Όσο η εισβολή στην Ουκρανία χρησιμοποιείται ως διαρκής δικαιολογία για κάθε καινούργια δυσκολία της καθημερινότητας των μισθωτών, η ευημερία των κεφαλαιούχων αυξάνεται.
Η κατασκευή ενός τείχους ή ενός φράχτη για την προστασία των συνόρων είναι πλέον ένα συνηθισμένο φαινόμενο σε ολόκληρο τον κόσμο. Η πρακτική έχει εξαπλωθεί και στην αφρικανική ήπειρο, με στόχο την παρεμπόδιση των μεταναστευτικών ροών. Με διακριτικότητα, από το Μαρόκο και την Αλγερία έως τον Νίγηρα, οι κυβερνήσεις υψώνουν τείχη από άμμο, φυλασσόμενα από πλήθος αστυνομικών και στρατιωτών και επιτηρούμενα από κάμερες.
Μετά την απώλεια της πλειοψηφίας στις βουλευτικές εκλογές, ο Εμμανουέλ Μακρόν προσπαθεί να πείσει ότι η αντιπροσωπευτικότερη Εθνοσυνέλευση που εκλέχθηκε αποτελεί πρόβλημα γιατί τον εμποδίζει να κυβερνήσει. Όμως στην πραγματικότητα το μόνο πρόβλημα είναι η άνοδος της ακροδεξιάς.
Πέπλο μυστηρίου καλύπτει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με τους κανόνες του να μοιάζουν να μεταβάλλονται ανάλογα με τις πολιτικές στοχεύσεις: δρακόντεια λιτότητα για κάποιους, γενναιοδωρία χωρίς όρια για άλλους. Ας επιχειρήσουμε μια κατάδυση στην καρδιά ενός παγκόσμιου θεσμού.
Ημερολόγιο
| Δε | Τρ | Τε | Πε | Πα | Σα | Κυ |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | ||||
Social
