Η δράση των οπλισμένων πολιτοφυλακών στο Σαχέλ και η νίκη των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν αποτελούν φαινόμενα διαφορετικής τάξης από τις τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Αλ-Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος, οι οποίες ευαγγελίζονται έναν παγκοσμιοποιημένο ιερό πόλεμο. Τα πιο πρόσφατα νικηφόρα μέτωπα του τζιχαντισμού υπακούν σε μια δική τους, τοποκεντρική λογική. Συνεπώς, δεν εξαλείφονται με τη χρήση βίας και μόνο.
Υπό την πίεση της παγκοσμιοποίησης αναδύθηκε ένα νέο ισλαμικό ρεύμα, ο «νεοφονταμενταλισμός». Απορρίπτοντας καθετί που αφορά εθνικές κουλτούρες, παρουσιάζει ένα σύστημα κανόνων συμπεριφοράς προσαρμόσιμο σε κάθε περίπτωση και σε κάθε γωνιά της γης. Το κείμενο που έγραψε ο Ολιβιέ Ρουά τον Απρίλιο του 2002 και δημοσιεύεται για πρώτη φορά στα ελληνικά μάς βοηθά να κατανοήσουμε τη ριζοσπαστικοποίηση των νέων μουσουλμάνων, ιδιαίτερα στη Δύση, και να αποκρυπτογραφήσουμε όσα μεσολάβησαν από τότε.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον στους αλαουϊτες, τη μειονότητα στην οποία ανήκει η οικογένεια του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ και αντιπροσωπεύει περίπου το 10% του πληθυσμού της Συρίας; Το ερώτημα αποτελεί ένα από τα επίδικα της σημερινής κρίσης στη Συρία.
Με τη στήριξη της λιβανέζικης Χεζμπολάχ, το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ πέρασε στην αντεπίθεση στη δυτική Συρία. Η διπλωματική προσέγγιση μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας αφήνει να διαφανεί η πιθανότητα διεθνούς διάσκεψης στη Γενεύη.
Σε δύο πολύ σημαντικά βιβλία «Η εφεύρεση του εβραϊκού λαού» (2008) και «Η εφεύρεση της Γης του Ισραήλ» (2012) ο Ισραηλινός ιστορικός Shlomo Sand προσπάθησε ν’ αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια και να καταρρίψει το μύθο.
Από το Ρίο ντε Τζανέιρο μέχρι τη Σεούλ και από το Μεξικο μέχρι το Λάγος, εδώ και τέσσερις δεκαετίες ο προτεσταντικός κόσμος γνωρίζει μια υπερσυντηρητική δυναμική που επηρεάζει τα θέματα της κοινωνίας και των αρχών που διέπουν τη ζωή σε αυτήν, όπως και τα θέματα που άπτονται της οικονομίας και της διπλωματίας.
[από το αρχείο της “Le Monde diplomatique”, Ιούνιος 2009] Στις 24 Αυγούστου του 2008, ο στρατηγός Μισέλ Αούν πραγματοποιεί την πρώτη του επίσκεψη στον Νότιο Λίβανο, ύστερα από 33 χρόνια. Ο ηγέτης του Ελεύθερου Πατριωτικού Ρεύματος (ΕΠΡ) προσπαθεί να αποδείξει
Πρόσφατα άρθρα
Η γαλλική κουζίνα ήταν για πολύ καιρό διαχωρισμένη σε συντεχνίες: οι «τροφοδότες» πουλούσαν ραγού, οι πανδοχείς κρασί, οι ψήστες κρέας… Ύστερα, στα μέσα του 18ου αιώνα, εμφανίστηκε το restaurant –και καθιερώθηκε αμέσως μετά την Επανάσταση. Μια πολύ ενδιαφέρουσα κοινωνικο-πολιτιστική ματιά σε ένα γαλλικό φαινόμενο, που συμπληρώνει το πρόσφατο άρθρο μας «Κοινωνιολογία της υψηλής γαστρονομίας: Η συνταγή για να γίνεις μεγάλος σεφ» (1).
Οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες διαβεβαίωναν κατηγορηματικά ότι ο ανταγωνισμός θα οδηγούσε στη μείωση των τιμών του φυσικού αερίου και του ηλεκτρισμού, προς όφελος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Όμως, από τη δεκαετία του 2000 έχει συμβεί ακριβώς το αντίθετο. Κι αν η χαοτική οικονομική ανάκαμψη μετά την αναστάτωση της πανδημίας πυροδότησε την τρέχουσα έκρηξη των τιμών, η απορρύθμιση προκαλεί μια πολύ πιο ανησυχητική δομική αύξηση των τιμών. Χαρακτηριστική είναι η ανάλυση του παραδείγματος της Γαλλίας, η οποία στις βασικές της γραμμές ισχύει για όλη την Ε.Ε. –και βεβαίως για την Ελλάδα.
Με τη νομιμοποίηση του γάμου για τα ζευγάρια του ιδίου φύλου, η Ταϊβάν θα μπορούσε να αναδειχτεί ως μια από τις πιο φιλελεύθερες χώρες της Ασίας.
Σε ποιον αγώνα πρέπει να στρατευθούμε όταν δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα ταυτόχρονα; Καταρχάς, αναγνωρίζοντας ότι, παρ’ όλη τη διαφορετική περίμετρο των αγώνων ενάντια στις ποικίλες μορφές κυριαρχίας, είναι όλοι ισότιμοι. Στη συνέχεια, προτείνοντας ο απόλυτος διαχωρισμός αναμεταξύ τους να δώσει τη θέση του στη σχετική αυτονομία και στο αμοιβαίο ενδιαφέρον. Τέλος, αρνούμενοι το ενδεχόμενο ένας από αυτούς τους αγώνες να βλάπτει τους υπόλοιπους. Από τη στιγμή που θα τεθούν αυτές οι αρχές, τα πάντα μπορούν να ξεκινήσουν…
Με πρωτοβουλία της ουγγρικής κυβέρνησης, ιδιωτικά ιδρύματα πήραν τον έλεγχο της πλειονότητας των πανεπιστημίων και μιας δημόσιας περιουσίας αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Με αυτή τη νέου τύπου γιγαντιαία ιδιωτικοποίηση, ο πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν αποψιλώνει το κράτος προς όφελος των ανθρώπων του περιβάλλοντός του, ενώ ταυτόχρονα θεμελιώνει την επιρροή του στους πολιτιστικούς και πανεπιστημιακούς θεσμούς της χώρας.
Ημερολόγιο
Social
